Αν υπάρχει κάποια φυλή σκυλιών που υπερτερεί έναντι των άλλων ως προς την μοναδικότητα της, σίγουρα αυτή είναι η "φυλή των ημίαιμων".
Με τον όρο ημίαιμος νοείται ο σκύλος του οποίου το γενεαλογικό δέντρο απαρτίζεται από περισσότερες από μία φυλές.¨Ετσι λόγω της
αυξημένης ποικιλίας γονιδίων κάθε ημίαιμο κουτάβι κληρονομεί συνήθως τα δυνατότερα γονίδια από τους γονείς του.Για αυτόν τον λόγω υποστηρίζεται ότι τα ημίαιμα απαλλάσσονται ευκολότερα από
κληρονομικές παθήσεις.
Εξωτερικά κάθε ημίαιμος σκύλος διαθέτει ξεχωριστή εμφάνιση, γεγονός που τον καθιστά μοναδικό.Όμως όλα τα ημίαιμα, σε αντίθεση με τα καθαρόαιμα σκυλιά, έχουν την τάση να απέχουν από υπερβολές και εκκεντρικότητες στην εμφάνιση τους.Όλα "επάνω" τους τείνουν στο μέτρο προκειμένου να καταφέρουν να επιβιώσουν.Συνήθως έχουν μεσαίο μέγεθος ή τείνουν προς αυτό ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν και συνάμα να μην χρειάζονται υπερβολικά μεγάλη ποσότητα τροφής, κ.α.
Λόγω της πολυπλοκότητας του γενεαλογικού δέντρου, η εκ των προτέρων γνωστοποίηση του χαρακτήρα στα ημίαιμα -σε αντίθεση με τα καθαρόαιμα σκυλιά- κυμαίνεται από δύσκολη έως ακατόρθωτη.Σίγουρα όμως σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση χαρακτήρα ημίαιμων και μη σκύλων "παίζει" και το περιβάλλον στο οποίο ζουν.Ιστορικά τα ημίαιμα σκυλιά διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο συμβάλλοντας στην ανάπτυξη των σημερινών καθαρόαιμων φυλών.Στο παρελθόν η τότε ελλιπής τεχνολογία ώθησε τους ανθρώπους να αξιοποιήσουν τις ικανότητες σκυλιών προκείμενου να διευκολύνουν τις εργασιακές και να ικανοποιήσουν τις (αιματοβαμμένες) ψυχαγωγικές τους ανάγκες (κυνομαχίες).Έτσι διάλεγαν τους πλέον κατάλληλους, για τον κάθε σκοπό, "μιγάδες" και με επιλεκτική εκτροφή κατέληγαν σε διάφορα πρότυπα.
Παραδόξως στην Ελλάδα ο πληθυσμός των ημίαιμων είναι μεγάλος και συνάμα μεγάλο μέρος του αποτελείται από αδέσποτα.Το γεγονός αυτό αναδεικνύει την, ανούσια, άσκοπη και ακανόνιστη "εκτροφή" σκύλων που εγκαταλείπονται.
